ติติง

1) adj. blameful

def.:

เกี่ยวกับการทักท้วงหรือชี้เพื่อให้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งพูดหรือทำผิด

related: reprehensible, culpable, reproachable syn.: ทักท้วง ant.: สนับสนุน, เห็นด้วย sample:

สำนวนว่า ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด เป็นคำติติงคนที่รู้รอบและรู้หลายจนท่วมหัว แต่กลับรักษาตัวไม่ได้

2) v. reproach

def.:

ทักท้วงหรือชี้เพื่อให้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งพูดหรือทำผิด

related: censure, reprove, blame, reprimand, criticize, blame syn.: ทักท้วง ant.: สนับสนุน, เห็นด้วย sample:

ทำไมไม่ติติงไปที่นโยบายเศรษฐกิจของรัฐบาลบ้างล่ะ